اکلیل سلفون زیست تخریب پذیر

سلفون، یک لایه نازک از سلولز بازسازی‌شده، معمولاً شفاف، که عمدتاً برایبه عنوان ماده بسته بندیبرای سال‌های متمادی پس از جنگ جهانی اول، سلفون تنها فیلم پلاستیکی انعطاف‌پذیر و شفاف موجود برای استفاده در اقلام رایجی مانند بسته‌بندی مواد غذایی و نوار چسب بود.

سلفون از یک فرآیند نسبتاً پیچیده ساخته می‌شود. سلولز از چوب یا منابع دیگر در قلیا و دی سولفید کربن حل می‌شود تا محلول ویسکوز تشکیل شود. ویسکوز از طریق یک شکاف به داخل حمام اسید سولفوریک و سولفات سدیم اکسترود می‌شود تا ویسکوز دوباره به سلولز تبدیل شود.

پوشش پلاستیکی - مانند پوشش شفافی که برای نگهداری باقیمانده غذاها استفاده می‌شود - چسبنده است و بیشتر شبیه یک فیلم است.از سوی دیگر، سلفون ضخیم‌تر و به طور قابل توجهی سفت‌تر است و هیچ خاصیت چسبندگی ندارد.

سلفون بیش از ۱۰۰ سال است که وجود دارد، اما این روزها، محصولی که اکثر مردم آن را سلفون می‌نامند، در واقع پلی‌پروپیلن است. پلی‌پروپیلن یک پلیمر ترموپلاستیک است که به طور تصادفی در سال ۱۹۵۱ کشف شد و از آن زمان به دومین پلاستیک مصنوعی پرتولید در جهان تبدیل شده است.

سلفون برخی خواص مشابه پلاستیک دارد و همین امر آن را به گزینه‌ای جذاب‌تر برای برندهایی تبدیل می‌کند که می‌خواهند از پلاستیک استفاده نکنند. از نظر دفع زبالهسلفون قطعاً از پلاستیک بهتر استبا این حال، برای همه کاربردها مناسب نیست. سلفون قابل بازیافت نیست و ۱۰۰٪ ضد آب نیست.

سلفون یک ورق نازک و شفاف ساخته شده از سلولز بازیافتی است. نفوذپذیری کم آن در برابر هوا، روغن‌ها، گریس‌ها، باکتری‌ها و آب مایع، آن را برای بسته‌بندی مواد غذایی مفید می‌کند.

غشاهای سلفون هستندغشاهای سلولزی شفاف بازسازی‌شده با آب‌دوستی بالا، خواص مکانیکی خوب، زیست‌تخریب‌پذیری، زیست‌سازگاری و ویژگی‌های سدکنندگی در برابر گاز.بلورینگی و تخلخل غشاها در طول دهه‌های گذشته از طریق شرایط بازسازی کنترل شده است.

اگر از میان شیشه سبز نگاه کنید، همه چیز سبز به نظر می‌رسد. سلفون سبز فقط به نور سبز اجازه عبور می‌دهد. سلفون رنگ‌های دیگر نور را جذب می‌کند. به عنوان مثال، نور سبز از سلفون قرمز عبور نمی‌کند.

پوشش پلاستیکی - مانند پوشش نازکی که برای نگهداری باقیمانده غذاها استفاده می‌شود - چسبنده است و بیشتر شبیه یک فیلم نازک به نظر می‌رسد. از طرف دیگر، سلفون ضخیم‌تر و به طور قابل توجهی سفت‌تر است و هیچ خاصیت چسبندگی ندارد.

در حالی که هر دو برای بسته‌بندی مواد غذایی استفاده می‌شوند، انواع سلفون و پوشش پلاستیکی مورد استفاده متفاوت است.

احتمالاً سلفون را دیده‌اید که دور آب‌نبات‌ها، شیرینی‌ها و حتی جعبه‌های چای پیچیده شده است. این بسته‌بندی رطوبت و نفوذپذیری اکسیژن کمی دارد و برای تازه نگه داشتن مواد غذایی عالی است. پاره کردن و جدا کردن آن بسیار آسان‌تر از بسته‌بندی پلاستیکی است.

در مورد بسته‌بندی پلاستیکی، به لطف ماهیت چسبندگی‌اش، می‌تواند به راحتی مواد غذایی را محکم ببندد و به دلیل انعطاف‌پذیری‌اش، می‌تواند انواع اقلام را در خود جای دهد. برخلاف سلفون، پاره کردن و جدا کردن آن از محصولات بسیار دشوارتر است.

سپس، این که از چه چیزی ساخته شده‌اند، مطرح می‌شود. سلفون از منابع طبیعی مانند چوب گرفته می‌شود و زیست‌تخریب‌پذیر است و می‌توان آن را به کمپوست تبدیل کرد. روکش پلاستیکی از PVC ساخته شده و زیست‌تخریب‌پذیر نیست، اما قابل بازیافت است.

حالا، اگر زمانی به چیزی برای نگهداری باقیمانده غذایتان نیاز داشتید، می‌دانید که باید سلفون بخواهید، نه سلفون.

فیلم سلفون شفاف، غیرسمی و بی‌مزه است، در برابر دماهای بالا مقاوم است و شفاف است. از آنجا که هوا، روغن، باکتری‌ها و آب به راحتی از طریق فیلم سلفون نفوذ نمی‌کنند، می‌توان از آنها برای بسته‌بندی مواد غذایی استفاده کرد.

به عنوان اسم، تفاوت بین سلفون و فیلم چسبنده این است که سلفون به هر یک از انواع فیلم‌های پلاستیکی شفاف، به ویژه فیلم‌های ساخته شده از سلولز فرآوری شده، گفته می‌شود در حالی که فیلم چسبنده یک فیلم پلاستیکی نازک است که به عنوان بسته‌بندی برای مواد غذایی و غیره استفاده می‌شود؛ Saran Wrap.

به عنوان فعل، cellophaneis به معنای پیچیدن یا بسته بندی کردن در سلفون است.

خوش آمدید به ما که نیازهایتان را در وب‌سایت/ایمیل مطرح می‌کنید، ما ظرف ۲۴ ساعت به شما پاسخ خواهیم داد.