تفاوت بین بازیافت / کمپوست / زیست تخریب پذیر چیست؟

1، پلاستیک در مقابل پلاستیک قابل کمپوست

پلاستیک، ارزان، استریل و راحت زندگی ما را تغییر داد اما این شگفتی فناوری کمی از کنترل خارج شد. پلاستیک محیط ما را اشباع کرده است. بین 500 تا 1000 سال طول می کشد تا تجزیه شود. ما برای محافظت از خانه خود نیاز به استفاده از مواد محیطی داریم.

اکنون، یک فناوری جدید زندگی ما را تغییر می دهد. پلاستیک های قابل کمپوست برای تجزیه زیستی به مواد تهویه خاک، که به عنوان کمپوست نیز شناخته می شود، طراحی شده اند. بهترین راه برای دور انداختن پلاستیک‌های قابل کمپوست فرستادن آن‌ها به یک کارخانه کمپوست‌سازی صنعتی یا تجاری است که در آنجا با مخلوط مناسبی از گرما، میکروب‌ها و زمان تجزیه می‌شوند.

2، بازیافت / کمپوست / زیست تخریب پذیر

قابل بازیافت: برای بسیاری از ما، بازیافت به طبیعت دوم تبدیل شده است - قوطی، بطری شیر، جعبه های مقوایی و شیشه های شیشه ای. ما به اصول اولیه کاملاً مطمئن هستیم، اما در مورد موارد پیچیده تر مانند کارتن آب میوه، قابلمه ماست و جعبه پیتزا چطور؟

کمپوست پذیر: چه چیزی چیزی را کمپوست پذیر می کند؟

ممکن است اصطلاح کمپوست را در رابطه با باغبانی شنیده باشید. زباله‌های باغی مانند برگ‌ها، بریده‌های علف و غذای غیرحیوانی کمپوست فوق‌العاده‌ای می‌سازند، اما این اصطلاح می‌تواند برای هر چیزی که از مواد آلی ساخته شده است که در کمتر از 12 هفته تجزیه می‌شود و کیفیت خاک را افزایش می‌دهد نیز صدق کند.

زیست تخریب پذیر: زیست تخریب پذیر، مانند کمپوست به این معنی است که توسط باکتری ها، قارچ ها یا میکروب ها (چیزهایی که به طور طبیعی در زمین وجود دارند) به قطعات کوچکتر تجزیه می شوند. با این حال، تفاوت‌های اصلی این است که هیچ محدودیت زمانی برای زمانی که اقلام قابل تجزیه زیستی در نظر گرفته شوند، وجود ندارد. ممکن است هفته ها، سال ها یا هزاره ها طول بکشد تا تجزیه شود و همچنان به عنوان زیست تخریب پذیر در نظر گرفته شود. متأسفانه، برخلاف کمپوست، همیشه ویژگی‌های تقویت‌کننده‌ای را از خود به جای نمی‌گذارد، اما ممکن است در هنگام تخریب، با روغن‌ها و گازهای مضر به محیط زیست آسیب برساند.

به عنوان مثال، کیسه های پلاستیکی زیست تخریب پذیر ممکن است هنوز چندین دهه طول بکشد تا به طور کامل تجزیه شوند و در عین حال انتشار گازهای گلخانه ای مضر CO2 را در جو منتشر کنند.

3، کمپوست خانگی در مقابل کمپوست صنعتی

کمپوست خانگی

کمپوست سازی در خانه یکی از موثرترین و سازگارترین روش های زیست محیطی برای خلاص شدن از شر زباله است. کمپوست خانگی تعمیر و نگهداری کم است. تنها چیزی که نیاز دارید یک سطل کمپوست و کمی فضای باغ است.

ضایعات سبزیجات، پوست میوه، قلمه های علف، مقوا، پوسته تخم مرغ، قهوه آسیاب شده و چای شل. همه آنها را می توان به همراه بسته بندی کمپوست در سطل کمپوست خود قرار داد. می توانید زباله های حیوان خانگی خود را نیز اضافه کنید.

کمپوست خانگی معمولا کندتر از کمپوست تجاری یا صنعتی است. در خانه، بسته به محتویات توده و شرایط کمپوست، چند ماه تا دو سال طول می کشد.

پس از کمپوست شدن کامل، می توانید از آن در باغ خود برای غنی سازی خاک استفاده کنید.

کمپوست سازی صنعتی

کارخانه های تخصصی برای مقابله با زباله های قابل کمپوست در مقیاس بزرگ طراحی شده اند. اقلامی که تجزیه آنها در یک توده کمپوست خانگی زمان زیادی طول می کشد در یک محیط تجاری بسیار سریعتر تجزیه می شوند.

4، چگونه می توانم بفهمم که پلاستیک قابل کمپوست است؟

در بسیاری از موارد، سازنده کاملاً آشکار می کند که این ماده از پلاستیک قابل کمپوست ساخته شده است، اما دو روش "رسمی" برای تشخیص پلاستیک قابل کمپوست از پلاستیک معمولی وجود دارد.

اولین مورد این است که به دنبال برچسب گواهی از موسسه محصولات زیست تخریب پذیر باشید. این سازمان گواهی می دهد که محصولات می توانند در تاسیسات کمپوست تجاری که به صورت تجاری اداره می شوند، کمپوست شوند.

راه دیگر برای تشخیص این است که به دنبال نماد بازیافت پلاستیک باشید. پلاستیک‌های کمپوست‌پذیر در دسته‌بندی catch-all قرار می‌گیرند که با عدد 7 مشخص شده است. با این حال، پلاستیک‌های کمپوست‌پذیر دارای حروف PLA در زیر نماد هستند.